Βρε τον γρουσούζη!!!!!

Καλησπέρα!!!!!

 

Με χάσατε; εδώ είμαι βρε, χαμένη στη βαρεμάρα μου…

Και είπα σ’ένα φιλαράκι: θα γράψω κάτι σήμερα.

Και μου λέει: εύχομαι να μην βρεις χρόνο…

Μα τι γρουσούζης βρε παιδιά!!!!! Α πα πα πααααα…..

Τέτοιους φίλους νά’χεις, τέτοιες ευχές να δίνουν, να μην δεις προκοπή ούτε στον αιώνα τον άπαντα!!!!

Ελα βρε, μην κλαις, πλάκα κάνω..

 

Είπα να σας γράψω κάποια αποσπάσματα από ενα βιβλίο που διάβαζα και σε κάποια σημεία του μου κέντρησε πολύ το ενδιαφέρον, και σε κάποια άλλα με εξέπληξε.

Κάπου αλλού, μου έδωσε εικόνες μαγικές και οσμές ονειρικές… Με ταξίδεψε σε χώρες μακρινές κι εξωτικές…

 

Είναι οι "Ψυχολιχουδιές".

 

 Γραμμένο από τον Κρίς Κίλαμ, έναν πολυταξιδεμένο αναζητητή φαρμάκων. Είναι ο ιδρυτής της εταιρίας Medicine Hunter και πραγματοποιεί ερευνητικές αποστολές σ’όλο τον κόσμο, προκειμένου ν’ανακαλύψει και να αναπτύξει καινούρια φάρμακα, φυτικά υγιεινά προϊόντα και εκπαιδευτικά προγράμματα για τις αγορές και τα μέσα φυτικών προϊόντων. Στις "ψυχολιχουδιές" παρουσιάζει με πάθος τα πορτρέτα πέντα ψυχοδιεγερτικών φυτών που χρησιμοποιούνται ευραίως, και τα οποία, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, επιρέασαν τη ροή της ανθρώπινης ιστορίας.

Πρόκειται για καφέ, σοκολάτα, τσίλι, κάβα (δεν την ξέρετε;;;;; Οκ, δεν πειράζει, κι εγώ πρώτη φορά διάβασα γι’αυτήν) και κάναβη.

Η πρώτη-πρώτη εικόνα και οσμή που μου έδωσε, ήταν στην περιγραφή του για το πως ετοιμάζει και πίνει τον πρωινό του καφέ. Κι ενώ είχα ξαπλώσει και πήρα το βιβλίο μέχρι να με πάρει ο ύπνος, ξαφνικά μου μύρισε καφές…

 

"Η μέρα μου αρχίζει με καφέ, εκτός κι αν είμαι κάπου που τον φτιάχνουν τόσο άσχημα, ώστε η κατανάλωσή του να αποτελεί μια αποτρόπαια επίθεση στις αισθήσεις μου. Ευτυχώς, οι μέρες εκείνες είναι σπάνιες. Συνήθως ξυπνάω στις 5. Η γυναίκα μου, η Σαχάνα, δεν συγκινείται. Μετά από ένα τονωτικό ντουζ, κατεβαίνω στην κουζίνα – στο προσωπικό μου εργαστήριο καφέ.

Η προετοιμασία του καφέ είναι μια δουλειά που την προσεγγίζω με σχολαστική φροντίδα και αφοσίωση. Κατόπιν επίμονων πειραματισμών και λαθών, έχω υπολογίσει την ακριβή ποσότητα των ακατέργαστων σπόρων για να ετοιμάσω ένα μεγάλο θερμός με το αφέψημα: σκούρο, πλούσιο και αρωματικό. Προτιμώ τις μεγάλες σκούρες ινδονησιακές ή αφρικανικές ποικιλίες, όπως το Sumatra ή το Kenya AA. Ακόμα καλύτερο αν ο καφές είναι βιολογικής καλλιέργειας χωρίς τοξικά καλλιεργητικά χημικά. Το άλεσμα του καφέ είναι θορυβώδες, αλλά η γυναίκα μου παραμένει ατάραχη. Τοποθετώ υπομονετικά τα λεπτά τρίμματα στο χάρτινο φίλτρο – ανεπεξέργαστο φυσικά, χωρίς διοξίνες – και ρίχνω με περισσή φροντίοδα το φρεσκοβρασμένο νερό. Η διαδικασία αυτή πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε το νερό να έρθει σε επαφή με όλους τους κόκκους, και έτσι το αφέψημα να είναι αρκετά δυνατό. Αν επικαλεστούμε την ακρίβεια του Ζεν στην παρασκευή του καφέ, αυτό επιφέρει ευδαιμονία: Η πρακτική φέρνει τελειότητα, και η τελειότητα αξίζει την πρακτική.

Μόλις ετοιμαστεί ο καφές και είμαι σίγουρος οτι έχει γίνει ένα αρωματικό και ζωντανό αφέψημα που θα ενεργοποιήσει το πνεύμα μου, θα αναζωογονήσει το μυαλό μου σαν κάλεσμα σάλπιγγας και θα ανοίξει τα μάτια μου διάπλατα στις λαμπερές ακτίνες της μέρας, τότε μόνο στέκομαι στο κατώφλι της σκάλας και φωνάζω τη Σαχάνα. Μερικές φορές της πηγαίνω ένα φλυτζάνι καφέ επάνω και το φέρνω κάτω από τη μύτη της, επιτρέποντας έτσι στους ξέφρενους αρωματικούς ατμούς να την φλερτάρουν, σηκώνοντάς την από τον λήθαργο του ύπνου. Καθώς τα φλέφαρά της τρεμοπαίζουν, οι βαριές βλεφαρίδες ανοίγουν και voila! Άρχισε μια υπέροχη καινούρια μέρα! Το μοναδικό φλυτζάνι καφέ καθαρίζει τα παράθυρα της αντίληψης, χαρίζοντάς τους μια εκτυφλωτική, στιλπνή λάμψη."

 

 

Η συνέχεια αύριο…